En dan krijg je de vraag: zou ik jullie locatie mogen gebruiken?

Deze vraag komt van een paardencoach in opleiding. In eerste instantie heeft ze een prima plek, namelijk daar waar ze werkt. Door omstandigheden kan de plek niet langer gebruikt worden. Via via is ze op ons spoor gezet.

Omdat ze bezig is met een opleiding, is het natuurlijk belangrijk om te kunnen oefenen. Dat weten wij als geen ander. Veel vlieguren maken en daardoor veel leren en ervaren.
Hoewel we verrast werden door de vraag hadden we wel iets van, tja waarom niet.
Maar… eerst maar eens kennis maken en kijken van wie de vraag afkomstig is. Afspraak gemaakt en we hadden meteen een klik. Haar idee van het coachen en met de paarden omgaan komt heel goed overeen met hoe wij erover denken.
Tijdens onze kennismaking uiteraard gesproken over de verschillen binnen het coachen met paarden. En het is (stiekem) ook best leuk en fijn om met iemand, die bij een ander instituut de opleiding volgt, van gedachten te wisselen. Veel oh ja’s en herkenning maar ook, goh dat is misschien ook wel iets voor ons.
Leuk ook om met een jong iemand te praten over haar verwachtingen en doelen. Mooi om te zien dat iemand daar zo serieus mee bezig is en er tegelijkertijd onbevangen in staat.

Bij haar verbazing omdat we er zo open voor staan. Haar bijvoorbeeld niet als concurrent zien. Uh nee, waarom? Iedereen werkt op z’n eigen manier en methode. Ook hier kan je van elkaar leren, juist omdat we anders tegen de zaken aankijken.

Toen wij begonnen aan het coachen met paarden hadden wij onze paarden al, woonden we al hier. Dat is toch makkelijker dan dat je dat allemaal nog niet hebt.
Enne, wat waren onze visie en missie ook al weer? Juist:

De visie van Farasi-Rafiki: Iedereen heeft recht op persoonlijke ontwikkeling. Graag dragen wij via coaching bij aan een mooiere en betere omgang van mensen met elkaar en de omgeving.
Onze missie: het stimuleren van persoonlijke ontwikkeling combineren met onze passie voor paarden en hun ontwikkelkracht hierbij inzetten.

We willen graag bijdragen aan een betere omgang van mensen met elkaar. Daar hoort ook bij dat je het anderen gunt om te doen wat ze graag willen. Wij weten immers hoe dat voelt: werken vanuit je passie. Dat voelt niet als werken, dat voelt als vrijheid. En hoe mooi is het dan dat je daarbij anderen helpt met groeien en ontwikkelen.

Tuurlijk is het best even wennen, een ander die met jouw paarden coacht. Want hoe doen ze dat, reageren ze wel hetzelfde? Nou ja, dat is gewoon afwachten. Uiteindelijk zijn ze gewoon wie ze zijn en mogen ze ook zijn wie ze zijn.
Omdat haar manier van coachen erg mooi aansluit bij onze manier, verwachten wij geen problemen hier mee. De eerste kennismaking was goed en als je het niet probeert weet je het niet, dus voorruit gaan!
Maar ook: leerzaam om te horen (want nee, we zijn uiteraard niet bij de sessies op zich) hoe de paarden het doen. Wat zijn haar ervaringen. En waarschijnlijk zijn we daarna alleen maar nog trotser op ze.