Waarom ben ik gaan doen wat ik doe? Goede vraag die ik graag wil beantwoorden in dit blog. 

Om bij het begin te beginnen. Ik heb het als kind niet makkelijk gehad. De thuissituatie was niet ideaal, ik was als kind veel ziek en heb diverse operaties ondergaan. Door een operatie als kind heb ik sindsdien pijnklachten en ben ik beperkter in mijn activiteiten. Daarnaast ben ik sinds enige jaren chronisch ziek. Ik heb ervoor gekozen om me hierdoor niet te laten tegenhouden en mijn eigen weg te gaan. Natuurlijk gaat dat niet zonder slag of stoot en nee, ik ben niet altijd positief en blij. Dat hoeft ook niet, ik mag even balen maar ga daarna wel weer door om te kijken hoe ik een bepaalde situatie anders kan benaderen.
Ondanks of juist dankzij alles wat ik heb meegemaakt, voel ik me een bevoorrecht mens.
 
Al in mijn jeugd heb ik mogen ervaren wat dieren voor iemand kunnen betekenen. Thuis hadden we wel altijd dieren: honden, katten, konijnen, cavia’s en zelfs kippen midden in de stad. Tijdens moeilijke periodes waren daar altijd de dieren die op de een of andere manier troost boden. Ik kwam ook altijd thuis met vogeltjes die in de sloot terecht waren gekomen of honden of katten die aan het zwerven waren. Het was fijn dat er altijd wel een dier in de buurt was. Ik dacht er verder eigenlijk nooit zo over na, ze waren er gewoon. 

Toen ik een jaar of 5 was, zei een dokter dat het wel goed zou zijn voor mijn rug om te gaan paardrijden. Vanaf dat moment was ik verkocht. Paarden hebben sindsdien deel uitgemaakt van mijn leven. Ik viel altijd voor de dieren met een bijzonder karakter. Bijzonder omdat ze iets hadden waardoor anderen ze niet zagen staan of omdat ze gewoon heel lastig waren. Het lukte mij steeds weer om die paarden het vertrouwen terug te geven. Dat gaf mij veel voldoening. Het duurde nog wel wat jaren voor ik mijn eerste eigen paard zou krijgen. Ik was 25 toen Catapult in mijn leven kwam. Gekocht op een veiling door iemand voor zijn dochter. Die dochter vond hem niet goed genoeg en zo kwam hij bij mij.

Ik had gewaarschuwd moeten zijn door zijn naam. De naam Catapult had hij niet voor niets. Regelmatig (lees iedere dag) werd ik eraf gegooid door hem. Bokkend en springend gingen wij door de lessen. Al snel hadden we een reputatie opgebouwd en vrijwel niemand durfde meer met ons in de les. Iedereen verklaarde me voor gek. Dat beest moest maar naar de slager, levensgevaarlijk…

Oké, dat hij een keer op de snelweg belandde en regelmatig ontsnapte uit de buitenbak omdat hij naar andere paarden wilde, tja dat was niet zo fijn. Toch heb ik nooit, maar dan ook nooit gedacht: hij moet maar weg. Na ongeveer anderhalf jaar werden we meer een team. Eindelijk kon ik gaan rijden en zo langzamerhand begon de verandering bij Catapult en bij mij. 

In die tijd waren er niet zoveel mensen die op een andere manier met paarden (dieren) omgingen. Ik heb altijd vertrouwen in hem gehouden en dat was terecht. Uiteindelijk is het meer dan goed gekomen.
Met de kennis van nu weet ik dat hij mij ‘spiegelde’.  Er speelde nogal wat in die periode en dat liet hij haarfijn zien. Hij reageerde op mijn gemoedstoestand. Alleen, ik wist dat toen nog niet. Wat ik wel weet is dat hij een geweldig leerpaard was. Alle paarden na hem waren makkelijk, soms zelfs eng omdat ze geen rare dingen deden…
Wat ik ook weet is dat ik me, ondanks al zijn streken, altijd heel fijn voelde als ik maar bij hem was. Bij verhuizingen was de eerste prioriteit een goede stal voor Catapult.

Ondertussen had ik mijn man leren kennen en gedurende de tijd mochten we steeds meer ervaren wat paarden (dieren) voor mensen kunnen doen. Door onze eigen ervaringen met Catapult waren we er ons van bewust dat we hier iets mee wilden gaan doen. Catapult was namelijk een draak met rijden als er een geoefend ruiter op ging maar was het iemand met een handicap, dan was hij zo mak als een lammetje. Hij kon zo goed dat verschil maken. Dat heb ik zelf mogen ervaren omdat ik een aantal keren een periode in een rolstoel heb gezeten en toch wilde rijden. Dan was hij super voorzichtig en daarna, nou ja daarna was hij weer gewoon Catapult:) Daarnaast was hij in moeilijke tijden mijn steun en toeverlaat door er gewoon te zijn, me te troosten en te ‘luisteren’. Ik voelde dat hij niet oordeelde maar mij accepteerde zoals ik was. ‘Was’ en niet ‘ben’ omdat hij een paar jaar geleden is overleden en ik sindsdien heel wat stappen heb gemaakt. Catapult is ruim 30 jaar geworden en heeft 25 jaar deel uitgemaakt van mijn leven.

We wilden graag ook andere mensen laten ervaren wat dieren voor ze kunnen betekenen. We zijn om ons heen gaan kijken en kwamen zo uit bij coachen met paarden. Inmiddels zijn dieren bijna niet meer weg te denken uit de zorg/hulpverlening.

Zoals gezegd heb ik zelf de ervaring hoe dieren kunnen helpen bij o.a. traumaverwerking, persoonlijke ontwikkeling en rouw- en verliesverwerking. Door de interactie met de paarden/honden krijg je sneller inzicht in je thema’s. Het grote voordeel van werken met dieren is dat ze in het hier en nu leven, geen oordeel hebben en je accepteren zoals je bent. Ze hebben geen verborgen agenda, what you see is what you get.
De dieren houden ons als coach ook scherp.

Naast een passie voor dieren, hebben we ook een passie voor auto’s en met name voor LandRovers. Dit heeft mede z’n oorsprong in een reis van mij naar Tanzania waar mijn vader 2 jaar heeft gewoond en gewerkt. Ondanks dat ik toen ziek (malaria) ben geweest, was het de meest fantastische reis die ik heb gemaakt. Daar hebben we toen een trektocht gemaakt vanaf de kust van Dar es Salaam naar Mwanza aan het Victoriameer. Als klein kind al was ik weg van de Range Rover (Classic) en na Tanzania kwam daar de Defender bij.

Nu zoveel jaren later, komt onze droom uit. Inmiddels wonen we al geruime tijd in Drenthe in de prachtige omgeving van het Drents Friese Wold, hebben we 7 paarden en 2 LandRovers. We coachen met paarden en honden en daar komen ook steeds meer de auto’s bij.

Het werkt, de combinatie van werken met dieren afgewisseld met auto’s en de persoonlijke ontwikkeling van mensen.

Steeds meer ontwikkelt onze eigen unieke methode zich. Daar waar ik als kind van droomde, doe ik nu!