Tijdens een van mijn vele wandelingen met de honden kwamen mijn gedachten op keuzes maken. Mijn conclusie was soms moet je keuzes maken, punt!
Het is niet altijd makkelijk, keuzes maken.
Waar baseer je je eigenlijk op als je een keuze maakt. Wat neem je allemaal mee in je overwegingen om iets wel of niet te doen?
En als je dan je keuze gemaakt hebt, hoe voelt dat dan?

Eerst maar eens kijken naar waar je je keuze op baseert. Ik weet natuurlijk niet hoe dat voor een ander is maar mijn keuzes maak ik vaak op gevoel. De keren dat ik puur rationeel een keuze maakte, pakte dat niet altijd goed uit voor mijn gevoel. Soms ontkom je er trouwens niet aan, op rationele gronden keuzes te maken. Als je je daar maar bewust van bent.

Waar baseer ik mijn keuzes op?
Vaak dus op mijn gevoel. In een flits van een seconde voel ik of ik iets moet doen of niet. Hoe ik het moet doen of juist hoe ik het niet moet doen. Pas later ga ik daar verder over nadenken. Voors en tegens tegen elkaar afwegen. Eigenlijk alleen maar om mijn gevoel ‘goed’ te praten en vaak om anderen te overtuigen waarom ik voor iets heb gekozen.

De beste keuzes heb ik gemaakt door niet te denken maar te voelen. Bijvoorbeeld toen ik de foto van Moon of Lara op internet voorbij zag komen. Weten dat ze bij ons horen. Dat gevoel is zo sterk, daar komt niets of niemand tussen.

Meestal overdenk ik mijn keuzes tijdens het wandelen met de honden of het verzorgen van de paarden. Ik kom dan in een soort van meditatieve stand, mijn gedachten kunnen dan alle kanten op dwalen. De gedachten komen en gaan. Ik ‘proef’ eraan en ga verder tot de volgende gedachte zich aandient. In alle rust in de natuur met de honden of paarden. Of in onrust. Veel honden- en paardeneigenaren zullen het wel herkennen.

Als ik bijvoorbeeld heel druk ben in mijn hoofd omdat er van alles speelt, zijn de dieren dat ook. Zo ook met wandelen, ben ik heel veel in gedachten en kom ik er niet uit, wordt ik door de honden of paarden wel weer teruggehaald in het hier en nu. Omdat er ‘toevallig’ een haas of ree voorbijkomt als ik met de honden in het bos loop. Of omdat er een grote trekker langs raast waar de paarden op dat moment op reageren (anders niet). Zo word ik dan weer even wakker geschud. Ik merk dat ik dan ook letterlijk even mijn hoofd schud, even alles op z’n plaats laten vallen.
Het is niet zo dat ik dan ineens een keuze heb gemaakt of dat ik dan precies weet wat ik moet doen. Wel is er een zaadje geplant en dat gaat dan groeien en na een tijdje is er dan het ‘weten’. Het weten waar ik voor kies.

Soms heb ik al ‘ja’ gezegd tegen iets waarvan ik later denk: uh… Misschien wel te snel een ‘ja’, want dat durf ik helemaal niet, dat kan ik helemaal niet… En toch… dat ‘ja’ zeggen komt ergens uit voort.
Dat is het tegenstrijdige wat ik bij mezelf merk. Dingen spannend vinden maar juist die spannende dingen wel doen. Omdat ik voel dat ik dat moet doen. Van mezelf en van niemand anders.

Ik doe dat steeds meer. Ik voel steeds meer kracht in mezelf om dingen te doen die ik vroegen wel wilde doen maar niet durfde. En nu? Nu maak ik steeds meer de keuze om die dingen juist wel te doen.
Een challenge aangaan bij een werkgever: een verbetervoorstel indienen en dat, met collega’s die ik voorheen niet kende, pitchen voor een jury waar een aantal directieleden in zitten. Had ik vroeger misschien wel willen doen maar no way dat ik me daarvoor zou hebben ingeschreven. Nu wel en ik vind het fantastisch. Ik leer veel over opbouwen van een pitch, jezelf presenteren maar nog meer van de kracht die ik in me heb dat ik het durf. Dat ik m’n zegje durf te doen binnen zo’n groepje. En dat er naar geluisterd wordt. Ik heb dus wat toe te voegen en dat doordat ik op een ‘onbezonnen’ moment een keuze maakte om me in te schrijven.

Hierdoor groei ik  en durf ik me steeds meer te laten zien. Dat voelt kwetsbaar want wat zouden ‘ze’ wel niet vinden. Gelukkig kan ik me daar steeds minder druk om maken.
Ik wil de dingen doen waar ik gelukkig van word en dat is mijn keuze. Een keuze die ik meer en meer op gevoel kan en durf te maken.

De honden en paarden en de mensen dichtbij mij helpen daarbij.

Hoe is dat voor jou? Hoe maak jij je keuzes? Wie of wat helpt je daarbij?