en zo zit ik achter de computer

Ik hou van paarden. Niet echt een verrassende uitspraak natuurlijk voor een coach die met paarden werkt. Daarom surf ik geregeld rond op internet en op de verschillende sites voor paardenliefhebbers. Altijd leuk om nieuwe dingen te ontdekken.

Onlangs kwam ik terecht op een forum waar een discussie was gestart over paardencoaching. Ik was eerst een beetje huiverig om het te gaan lezen. Vaak zijn de meningen op dit soort forums niet altijd even fijnzinnig. Tot mijn genoegen werden de meningen hier goed verwoord door zowel voor- als tegenstanders of mensen die nog geen menig konden/wilden geven.
De verschillende methodes werden aan alle kanten belicht. Wat zijn de voors en tegens van de diverse stromingen. Wat zijn goede en minder goede coaches, waar begint therapie in plaats van coaching. Wat kan coaching toevoegen of misschien juist niet. Wanneer verwijs je door als coach.

Hm, hoe zit ik er eigenlijk in? Waar kies ik voor als paardencoach, voor welke methode?
Voor mij is het heel helder. Ik kies ervoor om het gedrag van het paard te beschrijven en dat terug te geven aan de coachee en te vragen wat dat voor die persoon betekent. Het gaat er immers om wat er bij de coachee gebeurt. Bij ons ‘zeggen’  de paarden (gelukkig) niets. Ze zijn gewoon paard en hebben de vrijheid om wel of niet mee te doen. Wij doen verder ook geen grondwerk of iets dergelijks met de paarden. Juist om te voorkomen dat we onbewust met ons lichaam aanduidingen geven en daardoor zou het proces anders kunnen verlopen. Dat willen we perse niet.

Wat willen we wel? Een open en transparante manier van werken. Objectief observeren en zonder oordeel luisteren naar de coachee en kijkend naar de paarden en wat zij laten zien. De paarden zijn een extraatje. Zonder de paarden kunnen we uiteraard ook coachen en daar hebben we gedegen opleidingen voor gevolgd. Want ook dat was een onderwerp: iedereen kan zich coach noemen. Dat klopt en wij willen ons graag onderscheiden door regelmatig bijscholingen en opleidingen te volgen zodat we op de hoogte blijven van de laatste ontwikkelingen. En daar waar mogelijk houden we de wetenschappelijke onderzoeken bij. Want het is goed dat coaching met paarden, en dieren in het algemeen, wetenschappelijk onderzocht wordt.
Wij zien dagelijks wat voor effecten de paarden en de honden hebben op mensen. Wij werken veel met mensen met trauma’s als aanvulling op de reguliere therapie. Het is geen vervanging van! Wij hebben gemerkt dat het werkt omdat de mensen buiten bezig zijn, in beweging komen (letterlijk en figuurlijk) en door het contact met de dieren en ja, ook door ons. Wij begeleiden dit proces van de coachee door te benoemen wat we zien en te vragen wat ze voelen of wat het voor hen betekent. Hierdoor komt er een belangrijke bewustwording tot stand en komt er rust.

Een ander punt dat naar voren kwam: spiegelt een paard de mens? Iemand heeft dat heel mooi verwoord. Een paard spiegelt niet meer dan wij mensen dat doen. Een paard is misschien minder ver van zijn gevoel verwijderd en neemt daardoor meer waar.  De mens is vaak met van alles bezig en ‘vergeet’ te luisteren naar zijn/haar gevoel. Een paard reageert op de persoon waar hij bij is. Als coach is het je taak om te kijken waar zijn gedrag vandaan komt wat hij laat zien tijdens een sessie. Is het iets in de omgeving, de andere paarden of de coachee. Alleen door zijn gedrag te benoemen, zonder interpretaties, en de coachee te bevragen, komt de coachee tot inzichten.

Mooi dat ik door deze discussie weer even stil kon staan bij wat ik belangrijk vind en waar ik mijn voldoening uit haal.