In dit blog een nadere kennismaking met Junior. Zoals z’n naam al zegt: de jongste van onze kudde.
Junior is een ruin, kruising fries x Arabier en nu bijna 4 jaar. We hebben hem gekregen toen hij ongeveer 5 maanden oud was in 2014. Toen was al duidelijk dat het een aparte was.
Van jongs af aan had hij een eigen mening. Hij ging al vroeg alleen op pad met een maatje maar zonder z’n moeder.

Bij ons kwam hij in een mini kudde van 3: 1 shetlander (Terror Ted), 1 Engelse volbloed (White Moon) en een Hannoveraan (Zoey). Allen ruinen en toen in leeftijd variërend van 8 tot 12 jaar.
Hij werd meteen opgenomen en voelde zich ook direct thuis. Ted werd z’n maatje en nog steeds kunnen ze bijna niet zonder elkaar. Moon en Zoey zorgde voor de juiste opvoeding als paard.
Natuurlijk hebben wij ook wel iets aan opvoeding gedaan. Eigenlijk alleen maar consequent zijn: niet meteen de stal uit denderen, vast kunnen staan, poetsen, dat soort dingen. Over het algemeen ging dat heel goed.

Omdat we toen we hem kregen ook al coachten, groeide hij daar mee op. We merkten dat hij zich er, gedurende de tijd, steeds meer mee ging ‘bemoeien’. We vonden hem nog veel te jong daarvoor maar steeds vaker dacht hij daar toch echt anders over.
Op een bepaald moment werd het lastiger om hem er buiten te houden. Hij wilde er gewoon bij zijn. We konden niet om hem heen, hij had een nadrukkelijke rol in sessies. Vaak had / nam hij de rol van kind op zich en een van de andere paarden de rol van de oudere persoon. Of hij stond voor nieuw waar de anderen voor oud of oude situatie stonden.
Als hij niet mee mocht doen, bleef hij maar tegen het hek aan schoppen. Toen hebben we besloten dat hij, als hij dat zelf aanbood en alleen dan, we hem deel lieten uitmaken van de sessie. Dat kan ook makkelijk omdat we niet in een afgesloten ring werken. De paarden kunnen dus ieder moment besluiten om uit te stappen als het ze teveel wordt.
Uiteraard hielden we Junior goed in de gaten of het niet te belastend zou worden. Het tegenovergestelde leek waar: hij meldde zich iedere keer als het nodig was en ging ook weer weg op moment dat hij zijn aandeel had geleverd.
We hebben hierdoor bij een aantal sessies een mooie doorbraak bereikt. Bijvoorbeeld dat hij samen met Zoey voor vader en zoon stond. Hierdoor was het voor de coachee duidelijk waarvoor gekozen moest worden: het gezin als geheel. Kippenvel!
Junior deed altijd mee als tweede paard, nooit leading maar altijd ondersteunend aan (een van) de andere drie.

Hoewel hij absoluut geen hengstengedrag vertoonde, hebben we vorig jaar toch besloten hem te laten castreren. We wonen naast een vakantieboerderij waar mensen ook paarden mee kunnen nemen en we willen geen risico lopen op ongelukken. Het castreren gebeurde thuis en verliep allemaal heel soepel. Hij heeft verder nergens last van gehad.
Zo langzaamaan wordt onze Junior volwassener. We merken dat hij rustiger wordt, meer in balans maar dat kan natuurlijk ook te maken hebben met minder hormonen in zijn lijf.
Junior verandert: van veulen naar volwassen paard. We zien hem groeien, zowel letterlijk als figuurlijk. Steeds vaker treedt hij meer op de voorgrond bij het coachen maar nog altijd ondersteunend aan de anderen.
Tot afgelopen week, toen ineens was hij daar. Zijn eerste sessie als coachpaard alleen. Een nieuwe mijlpaal voor Junior en zeker ook voor ons. Kleintjes worden groot.
Misschien is dit ook een mooi moment om verder te kijken. Hoe zou hij het bijvoorbeeld als rijpaard doen? We gaan beginnen met hem rustig overal aan te laten wennen. Hij heeft al een keer een zadel opgehad en daar gaf hij niets om. We hebben geen tijdsplanning, we zien wel en gaan in zijn tempo aan de slag. En misschien ook wel niet, ik ben er nog niet uit. Zie ook mijn blog coachpaard of rijpaard? Op deze manier genieten we ook van hem en is meer ook niet nodig…